کاوش موضوع آبیاری سطحی

آبیاری سطحی (انگلیسی: Surface irrigation) یکی از روش‌های آبیاری است که در آن آب به صورت مستقیم و از طریق سطح خاک به گیاهان می‌رسد. این روش یکی از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین روش‌های آبیاری است که به دلیل سادگی و هزینه کم، در بسیاری از مناطق جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در آبیاری سطحی، آب از طریق کانال‌ها، نهرها یا لوله‌ها به مزرعه منتقل می‌شود و سپس در سطح خاک پخش می‌شود. آب به تدریج در خاک نفوذ می‌کند و به ریشه گیاهان می‌رسد. آبیاری سطحی انواع مختلفی دارد که برخی از آنها عبارتند از: آبیاری کَرتی: در این روش، زمین به کرت‌هایی تقسیم می‌شود و آب در هر کرت به صورت جداگانه پخش می‌شود. آبیاری نواری: در این روش، آب در نوارهای باریکی در امتداد ردیف‌های کشت پخش می‌شود. آبیاری شیاری: در این روش، آب در شیارهایی که در بین ردیف‌های کشت ایجاد شده‌اند، جریان می‌یابد. آبیاری غرقابی: در این روش، تمام سطح مزرعه با آب پوشانده می‌شود. آبیاری سطحی مزایا و معایبی دارد. از مزایای آن می‌توان به سادگی اجرا، هزینه کم و عدم نیاز به تجهیزات پیچیده اشاره کرد. با این حال، این روش معایبی نیز دارد، از جمله: اتلاف آب: به دلیل تبخیر و نفوذ عمیق آب در خاک، مقدار زیادی آب هدر می‌رود. عدم یکنواختی توزیع آب: توزیع آب در سطح مزرعه ممکن است یکنواخت نباشد و برخی از گیاهان آب بیشتری نسبت به سایرین دریافت کنند. افزایش خطر فرسایش خاک: جریان آب در سطح خاک می‌تواند باعث فرسایش خاک شود. افزایش خطر شیوع بیماری‌های گیاهی: رطوبت بالای خاک در آبیاری سطحی می‌تواند باعث افزایش خطر شیوع بیماری‌های گیاهی شود. با وجود این معایب، آبیاری سطحی همچنان به عنوان یک روش آبیاری مهم در بسیاری از مناطق جهان، به ویژه در مناطقی که آب فراوان و ارزان است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، با توجه به افزایش نگرانی‌ها در مورد کمبود آب و نیاز به افزایش بهره‌وری آب، استفاده از روش‌های آبیاری کارآمدتر مانند آبیاری قطره‌ای و آبیاری بارانی در حال افزایش است.... بیشتر در ویکی پدیا